Syndrom DDA (Dorosłych Dzieci Alkoholików) to zespół mechanizmów psychologicznych, wykształconych przez dziecko, które dorastało w rodzinie z problemem alkoholowym. Z powodu uzależnienia jednego lub obojga rodziców mały człowiek nie miał zapewnionego poczucia bezpieczeństwa. Dlatego jego psychika zaczęła się bronić.
Alkohol sprawia, że rodzina staje się dysfunkcyjna. Dorosłe Dzieci Alkoholików wychowały się w domach, gdzie:
Takie przeżycia znacząco obciążały dziecko, zmuszając je do wypracowania wspomnianych wyżej mechanizmów obronnych. O ile w dzieciństwie ułatwiały one przetrwanie w nienormalnych realiach, o tyle w dorosłym życiu stały się przeszkodą w codzienności.
Osoba wykazująca cechy DDA nie potrafi budować trwałych relacji z innymi. Ma bardzo niską samoocenę, zmaga się z nieustannym poczuciem winy, ciągle usiłuje kontrolować siebie i innych, unika jak ognia sytuacji konfliktowych. Co gorsza, Dorosłe Dzieci Alkoholików wykazują większą skłonność do popadania w nałogi niż ludzie, którzy dorastali w normalnie funkcjonujących rodzinach.
Człowiek zmagający się z syndromem DDA potrzebuje pomocy psychologicznej, dzięki której ma szansę odzyskać równowagę. Doświadczony specjalista zajmujący się leczeniem uzależnień pomaga takiej osobie przepracować bolesne wspomnienia z przeszłości. Dzięki rozmowom z terapeutą osoba z DDA potrafi dostrzec związek między doświadczeniami z domu rodzinnego a swoimi problemami w teraźniejszości. Dzięki wsparciu może ona wypracować postawy i zachowania, które ułatwią codzienne funkcjonowanie.